วันที่ 1
บนหอคอยสูงขาวสะอาด ประดับด้วยกระจกทึบและฉนวนกันแดด เป็นวิมานที่ประทับของเทวดาชั้นกามาวจร ชแหรงฟ้าสามสิบกว่าชั้นเคลื่อนย้ายชั้นภาคด้วยกระสุนฟุ่งบีบแก้วหู เค้าเหล่านั้นมองไม่เห็นฟ้าแม้จะอยู่ใกล้ ไม่ได้สัมผัสโลกแม้เท้าสัมผัสพื้น ไม่ได้หายใจกับกระแสลมได้แต่สูดเครื่องปัดลมที่คำรามกึกก้อง เค้าเหล่านั้นถูกกักอยู่ในวิมานเหมือนโคนม
วันที่ 2
เสียงท่องอาขยานเงียบลงแล้ว ภารโรงกำลังเก็บไม้เรียวและกวาดบอระเพ็ดที่เกลื่อนพื้นไปทิ้ง โต๊ะนักเรียนเก่าที่มีรอยแกะสลักชื่อและรูปต่างๆถูกนำไปกองไว้หลังโรงเรียน จะเอาไปขายต่อก็ไม่ได้เพราะบนโต๊ะเหล่านั้นถูกสักเลขรหัสไว้ด้วยลิควิกสีขาว เหมือนยันต์หนังเหนียว กระดานดำสีเขียวได้จากไปแล้วเห็นเพียงกระดานที่ขาวและผิวลื่นเรียบเนียนเหมือนกินกลูต้าไทโอนท์ มีปากกาเคมีกลิ่นแรงไว้แต่งหน้า เด็กๆจดการบ้านด้วยโทรศัพท์
วันที่ 3
เสียงแกะสลักศิลาจารึกดังก้องคำราม เครื่องมือของอารักษ์ผู้บันทึกได้พัฒนาเป็นกระบอกยาวดำมะเหลื่อม ทำงานอย่างง่ายดายเพียงแค่ใช้นิ้วชี้เหนี่ยวไก เราจะได้ยินเสียงการบันทึกทุกวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น