Woodcut สีน้ำ

บททึกฝัน

 

ตีห้า

ฝันหลอก

คิด

บ่ายโมง

ฝันบอกเหตุ

พูดไม่ออก

เล่า-บ่าย

เล่า-ดึก

สนทนาไม่รู้จบ

วันที่จำไม่ได้

ปักชำ – ทาบกิ่งประวัติศาสตร์

วันที่ 1

            บนหอคอยสูงขาวสะอาด ประดับด้วยกระจกทึบและฉนวนกันแดด เป็นวิมานที่ประทับของเทวดาชั้นกามาวจร  ชแหรงฟ้าสามสิบกว่าชั้นเคลื่อนย้ายชั้นภาคด้วยกระสุนฟุ่งบีบแก้วหู เค้าเหล่านั้นมองไม่เห็นฟ้าแม้จะอยู่ใกล้ ไม่ได้สัมผัสโลกแม้เท้าสัมผัสพื้น ไม่ได้หายใจกับกระแสลมได้แต่สูดเครื่องปัดลมที่คำรามกึกก้อง เค้าเหล่านั้นถูกกักอยู่ในวิมานเหมือนโคนม

วันที่ 2

                   เสียงท่องอาขยานเงียบลงแล้ว  ภารโรงกำลังเก็บไม้เรียวและกวาดบอระเพ็ดที่เกลื่อนพื้นไปทิ้ง โต๊ะนักเรียนเก่าที่มีรอยแกะสลักชื่อและรูปต่างๆถูกนำไปกองไว้หลังโรงเรียน จะเอาไปขายต่อก็ไม่ได้เพราะบนโต๊ะเหล่านั้นถูกสักเลขรหัสไว้ด้วยลิควิกสีขาว เหมือนยันต์หนังเหนียว กระดานดำสีเขียวได้จากไปแล้วเห็นเพียงกระดานที่ขาวและผิวลื่นเรียบเนียนเหมือนกินกลูต้าไทโอนท์ มีปากกาเคมีกลิ่นแรงไว้แต่งหน้า เด็กๆจดการบ้านด้วยโทรศัพท์

วันที่ 3

                  เสียงแกะสลักศิลาจารึกดังก้องคำราม  เครื่องมือของอารักษ์ผู้บันทึกได้พัฒนาเป็นกระบอกยาวดำมะเหลื่อม ทำงานอย่างง่ายดายเพียงแค่ใช้นิ้วชี้เหนี่ยวไก เราจะได้ยินเสียงการบันทึกทุกวัน

Woodcut สีน้ำ

"ตีสามสามนาที"

Woodcut สีน้ำ

"ตีห้าหกสิบห้านาที"

Woodcut สีน้ำ